تحقیق در مورد امام حسین و عاشورااز دیــدگــاه اهــل سنـت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 12 صفحه

قسمتی از متن .doc :

امام حسین و عاشورااز دیــدگــاه اهــل سنـت

حسین (ع ) بابى از بهشت

رسـول گـرامى اسلامى (ص ) فرمود: به وسیله من آگاه شدید, با على راه یافتید وهدایت شدید, نیکى ها به واسطه حسن به شما عطا شد, ولى سعادت وشقاوت شما با حسین است آگاه باشید که حسین یکى از درهاى بهشت است , هر کس با او دشمنى کنـد, خدابوى بهشت را بر او حرام مى کند ((1)) .

دیباچه

یـکـى از جمله آرمانها و وظایف برنامه هاى برون مرزى , توجیه و تبیین صحیح ابهامات و شبهاتى است که به علل گوناگون , همچون عدم آشنایى با موازین دین مبین اسلام و دسترسى نداشتن به مـنـابـع و مـراجـع مـطمئن و یا به تزویر ونیرنگ دشمنان کژاندیش اسلام , بر دل جان مخاطبان آنسوى مرزها سایه افکنده است .زدودن زنـگـار بـى خـبـرى , از آیینه دل اسلام جویان و انعکاس نورتابان شریعت محمدى و تشیع عـلـوى , مـستلزم آن است که در گام نخست با عنایت به کثرت مخاطبان اهل سنت , اندیشه ها و دیدگاههاى ایشان در ارتباط با اعتقادات شیعه را طرحى جامع بریزیم و پیوند برادرى را محکم تر نماییم .در این راستا بر آن شدیم تا به تدوین مجموعه هایى مناسب دست یازیم و در دسترس برنامه سازان محترم قرار دهیم .بدیهى است مطرح نمودن این گونه مباحث , جدا از فواید برون مرزى , براى مخاطبان داخلى , اعم از شیعه و سنى نیزجذاب و سودمند خواهد بود.مـجـمـوعه حاضر با عنوان ((امام حسین (ع ) و عاشورا از دیدگاه اهل سنت )) گامى است در این راه , امید آنکه مقبول درگاه احدیت واقع شود.در پـایـان از زحـمـات حجة الاسلام محمدرضا جباران که این مجموعه با تلاش و کوشش ایشان , تدوین گردید تشکرمى کنیم .نیز بجاست از راهنمایى ها و رهنمودهاى استاد راهنماى مجموعه جناب حجة الاسلام و المسلمین محامى تشکر وقدردانى نماییم .مرکز پژوهشهاى اسلامى صدا و سیما.گروه معارف .

پیشگفتار

الگو سازى روشى است که مکاتب الهى در کنار مجموعه احکام متعالى و نظامهاى قانونى پیشرفته بـه آن تـوجـه داشـتـه انـد در این مکاتب , انسان کامل تنها یک نظریه نیست , بلکه تحققى عینى و نـمـونـه هـایـى واقعى دارد که نوع بشر مى تواند با پیروى از آنها خود را به کمال مقصود, نزدیک و نزدیک تر سازد.امـامـان مـعـصـوم بـرجسته ترین الگوهایى هستند که اسلام به عنوان تحقق کامل احکام خود به مردم معرفى کرده است در تعریفى کوتاه مى توان گفت آن بزرگواران , قرآن هاى مجسمى بودند که در میان مردم زیستند و صراط مستقیم را به انسان نمودند.در ایـن مـیان حضرت ابا عبداللّه الحسین (ص ) به لحاظ موقعیت ویژه و وظیفه خاصى که شرایط ویژه زمانى براى آن حضرت مقرر مى داشت از نوع ویژگى برخوردار است .امـام حـسـیـن (ص ) نـه تـنـها الگوى انسان هاى وارسته و نمونه کامل یک انسان الهى است , بلکه سـمـبـل مقاومت نسل هاى ستمدیده در مقابل موج بیداد ستمگران و نماد ایثار و فداکارى در راه احیاى حق واعلاى کلمة اللّه است , چنان که امروز نام و نشانه مقاومت و یاد او رمز ایستادگى است .واقـعـه عاشورا, هر چند از آن جهت که به دشمنان آن حضرت مربوط مى شود بزرگترین جنایت ونـهـایـت رذالـت و حضیض روح انسانى است , ولى از آن جهت که به آن حضرت و یارانش مربوط مى شود,اوج فضیلت و بزرگوارى و نمایش عالى ترین فضایل انسانى است .کـسـانـى کـه بـه دنـبـال تـربـیـت روح و پـرورش فـضایل انسانى هستند, بدون شک مى توانند بهترین معیارهاى انسانیت را در روش و منش آن حضرت بدست آورند.در ایـن نـوشـتـار بـر آنیم تا با گذرى کوتاه بر زندگى آن بزرگ انسان الهى , و نظرى به زوایاى زندگى آن حضرت , به ویژه در جریان نهضت آسمانیش خود و خوانندگان را پرتوى فراهم آوریم که روشنایى بخش راه طولانى مقصد باشد که :.ان الحسین مصباح الهدى و سفینة النجاة .نکات قابل توجه در این مقاله به این قرار است :.نـظـر بـه اینکه این مقاله به منظور استفاده در برنامه هاى رادیویى تهیه شده است , مطالب آن به صـورت قسمت هاى کوتاه و مجزا با عناوین و سرفصل هاى مستقل ارائه گردیده است و از آنجا که بـراى شـنـونـدگان مقیم خارج کشور استفاده خواهد شد, تمام مطالب از کتب معتبر اهل سنت اسـتـخـراج شده و محل نقل هر واقعه در کتاب هاى مورد استناد, با ذکر جلد و صفحه تعیین و در پایان جزوه نیز مشخصات هر کتاب ,از قبیل ناشر و تاریخ نشر بیان شده است .کتبى که در این نوشتار و مورد استفاده قرار گرفته , همگى از کتب معتبر و از نویسندگان مورد اعـتـمـاداهـل سنت مى باشند, بعضى از این نویسندگان در تعصب به پایه اى رسیده اند که تا حد امکان از نقل فضایل اهل بیت (ص ) خوددارى مى کنند و آنچه را نیز به ناچار نقل مى کنند با تحلیل و توضیح به غیروجه صحیح معنى مى کنند.عـلـى رغـم اینکه این نویسندگان به لحاظ اعتقادات خاص تلاش کرده اند تا آنجا که ممکن است واقـعـه عاشورا و نهضت کربلا را معمولى و فاجعه قتل حضرت ابا عبداللّه الحسین (ص ) را کمرنگ جـلـوه دهـنـد وبـر خلاف روش خود در نقل وقایع تاریخى , این قسمت از تاریخ را به اختصار نقل کرده اند, ولى نتوانسته اند موجى را که از تذکر این واقعه ایجاد مى شود کنترل کنند.مـا تلاش کرده ایم تا آنجا که ممکن است متن تاریخ را بدون هیچ کاستى و عارى از هر افزوده نقل کـنـیـم و در حـد امـکـان از اظـهـار نـظـر خوددارى کرده , برداشت و نظریه پردازى را به عهده خوانندگان و شنوندگان بگذاریم .در پاره اى از موارد که گریزى از اظهار نظر نیافتیم , تحلیل ها و نظرهاى شخصى را از متن تاریخ جداکرده ایم تا موجب اشتباه نشود و احیانا به کتاب هاى مورد استناد نسبت داده نشوند.امـیـد که آنچه در ادامه مى آید, مقبول طبع اهل نظر قرار گیرد و گامى باشد هرچند کوتاه , در راه بازخوانى این حادثه عظیم تاریخ اسلام .مــرا از جوهــر غـم آفـریـدند.تــو را از ابــر, نـم نـم آفریـدنـد.براى گریه درسوگ حسین است .اگــر مـــاه محـــرم آفـریـدنـد.گروه معارف .مرکز پژوهشهاى اسلامى صدا و سیما.

فصل اول : شخصیت و فضایل امام حسین (ع ) ـ مولد و میلاد

حـسـیـن بن على (ص ) در مدینه منوره در سال چهارم هجرى در روز سه شنبه , سوم ماه شعبان یاپنجشنبه پنجم همان ماه متولد شد بعضى از مورخان تولد آن حضرت را روز آخر ربیع الاول سال سـوم هـجرى دانسته و بعضى دیگر گفته اند در پنجم جمادى الاول سال سوم یا چهارم هجرت به دنیا آمده است بنابراین درباره تولد آن حضرت چند قول وجود دارد, ولى قول مشهور این است که ایشان در روزسوم شعبان سال چهارم هجرت به دنیا آمده است .هـنـگـامـى که آن حضرت متولد شد او را نزد جد بزرگوارش رسول خدا(ص ) آوردند آن حضرت بادیدن او سخت مسرور شد و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و روز هفتم تـولدش گوسفندى براى او عقیقه کرد و به مادرش فرمود: ((سرش را بتراشید و به وزن موهایش نقره صدقه دهید)).آن حـضـرت شش سال و چند ماه با جد بزرگوارش رسول خدا(ص ) و پس از آن بیست و نه سال ویـازده مـاه بـا پدرش امیرالمؤمنین (ص ) و پس از آن حدود ده سال با برادرش امام حسن (ص ) و حـدود ده سـال پـس از شـهـادت امـام حسن (ص ) زندگى کرد مدتى که آن حضرت پس از امام حسن (ص ) زندگى کرده است , مدت امامت او محسوب مى شود.کـنـیـه امـام حسین (ع ) ((ابوعبداللّه )) بود لقب هاى فراوانى به آن حضرت داده اند و از جمله پس ازشـهـادت , ایشان را ((سیدالشهدا)) خواندند چنان که مى دانیم تا پیش از آن , لقب سیدالشهدا بر حـمزه ,عموى پیامبر اطلاق مى شد و پس از شهادت سبط گرامى رسول اللّه , آن حضرت را به این لقب خواندند.

نامگذارى توسط پیامبر (ص )

در روایـات آمـده اسـت کـه نـامگذارى آن حضرت و برادر بزرگوارش به حسین و حسن , توسط شـخـص پـیامبر اکرم صورت گرفته است و تصریح شده است که این نامگذارى به دستور خداوند متعال بوده است .از عـلى بن ابیطالب نقل کرده اند که فرمود: آن گاه که حسن به دنیا آمد نام عمویم ((حمزه )) را بـر او نهادم و آن گاه که حسین متولد گشت نام عموى دیگرم ((جعفر)) را بر او گذاشتم روزى رسول خدا(ص ) مرافراخواند و فرمود: من مامور شده ام که نام آن دو را تغییر دهم , از این پس آنان را حسن وحسین بخوانید ((2)).در روایـات دیـگـر آمـده اسـت کـه پـیـامـبر اکرم (ص ) فرمود: حسن و حسین را به نام فرزندان هـارون نـامـیدم , او فرزندانش را ((شبر)) و ((شبیر)) نامید و من فرزندانم را به همان نام (به لفظ عربى ) حسن وحسین نامیدم ((3)).

خبر از شهادت در هنگام تولد

اسـمـا بـنـت عـمـیس مى گوید: وقتى امام حسین (ص ) متولد شد, رسول خدا(ص ) آمد فرمود: اسما!پسرم را بیاور من کودک را در پارچه سفیدى پیچیدم و به حضرت دادم .حـضـرت در گـوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت , بعد در حالى که او را در دامن خودگذاشته بود, گریست .گفتم : پدر و مادرم فدایت چرا گریه مى کنى ؟ .فرمود: براى این پسرم .گفتم : او در همین ساعت متولد شده و تو برایش گریه مى کنى ؟ .فرمود: آرى اى اسما! گروه سرکشى او را مى کشند, خدا شفاعتم را نصیبشان نکند.بعد فرمود: این خبر را به فاطمه نرسان که تازه فرزندش به دنیا آمده ((4)) .روزى ام الـفـضـل هـمـسـر عـبـاس عـمـوى پـیـامـبـر, خدمت آن حضرت رسید و عرض کرد: ((یـارسول اللّه (ص ) من امشب خواب بدى دیدم , دیدم گویا قطعه اى از بدن مبارک شما جدا شده در دامن من افتاد.فـرمـود: خـیـر اسـت , فاطمه پسرى مى آورد که تو او را پرورش خواهى داد خدمت پیامبر رسیدم وکـودک را در دامـنـش نـهـادم و چند لحظه از آن حضرت چشم برداشتم , وقتى دوباره نگاهش کردم , دیدم اشک از چشمانش سرازیر است .گفتم : پدر و مادرم فدایت یا رسول اللّه چرا گریه مى کنى ؟ .فرمود: هم اکنون جبرئیل آمد و به من خبر داد که امت من این پسرم را مى کشند)) ((5)) .هـنگامى که امیرالمؤمنین (ص ) به طرف صفین مى رفت در راه از کربلا گذشت در آن جا توقفى کـرد وچـنـان گـریست که زمین را از اشک خیس کرد آنگاه فرمود: ((روزى خدمت رسول خدا رسـیـدم دیـدم حـضـرت گـریه مى کند, گفتم : پدر و ماردم فدایت یا رسول اللّه (ص ) چرا گریه مى کنى ؟ .فـرمـود: هـم اکـنـون جبرئیل این جا بود, او به من خبر داد که پسرم حسین در کنار شط فرات در زمـیـنـى به نام کربلا کشته خواهدشد و مشتى از خاک آنجا را برایم آورد تا ببویم و من نتوانستم از گریه خوددارى کنم .و هـمـان جـا بـود که امیرالمؤمنین (ص ) فرمود: این جاست اقامتگاه و بارانداز ایشان , این جاست کـه خونشان را مى ریزند, گروهى از آل محمد در این صحرا کشته مى شوند که زمین و آسمان به حالشان گریه خواهد کرد ((6)) .

شباهت با رسول خدا(ص )

در اخـبـار فـراوان آمده است که آن حضرت شبیه ترین فرد به رسول اللّه (ص ) بود اصحاب پیامبر بارهااین نکته را در مورد سیرت و صورت امام حسین (ع ) یادآورد شده اند, مخصوصا یادآور شده اند کـه قـامـت ایـشـان بـسیار شبیه به پیامبر بود, به طورى که هر کس قامت آن حضرت را مشاهده مى کرد به یاد رسول خدا مى افتاد ((7)) .عـاصـم بـن کلیب از پدرش نقل کرده است که شبى رسول خدا را در خواب دیدم و خواب خود را براى ابن عباس نقل کردم [تا ببینم که آیا خواب من درست بوده است یا خیر] او گفت : آیا هنگامى کـه پـیامبررا دیدى به یاد حسین بن على نیفتادى ؟ گفتم : آرى ! به خدا قسم هنگامى که رسول خـدا قـدم برمى داشت و راه مى رفت , کاملا به حسین بن على شباهت داشت ابن عباس گفت : ما همواره او را به پیامبر شبیه مى دانستیم .انـس بـن مـالـک مـى گوید: نزد عبیداللّه بن زیاد بودم که سر حسین بن على را در یک تشت به مـجلس آوردند ابن زیاد با چوبى به بینى و صورت آن حضرت اشاره کرد و گفت : من چهره اى به ایـن نـیـکـویـى ندیده ام گفتم : اى ابن زیاد! مگر نمى دانى که حسین بن على شبیه ترین مردم به رسول خدا بود ((8)) .